Θυρεοειδής

Κάθε διόγκωση του θυρεοειδούς ονομάζεται βρογχοκήλη.

Τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται, είτε σε υπερλειτουργία (Υπερθυρεοειδισμός), είτε σε υπολειτουργία (Υποθυρεοειδισμός) του θυρεοειδούς αδένα. Επίσης, σε σχετικά μεγάλες διογκώσεις του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανισθούν συμπτώματα από πίεση των γειτονικών οργάνων.

Στην πράξη όμως, τις περισσότερες φορές οι βλάβες του θυρεοειδούς δεν προκαλούν εμφανή συμπτώματα, ενώ συνεχίζουν να εξελίσσονται χωρίς να δίνουν προειδοποιητικά σημεία στον ασθενή.

Όταν υπάρχουν συμπτώματα, ανάλογα με το είδος της διαταραχής στη λειτουργία του αδένα, μπορεί να έχουμε κάποια από τα ακόλουθα, όπως διόγκωση τραχήλου, αίσθημα ενόχλησης στο λαιμό, ταχυκαρδία, έκτακτες αρρυθμίες, νευρικότητα, ευσυγκινησία, συναισθηματική αστάθεια, τρόμο των άκρων, μεταβολή του σωματικού βάρους, διαταραχή των κενώσεων, διαταραχή στην έμμηνο ρήση, ενίοτε δυσκολία στην κατάποση τροφής, βράγχος φωνής, βήχας, αίσθημα πνιγμονής, δυσκολία στην αναπνοή και πολλά άλλα συμπτώματα.

Ο έλεγχος του θυρεοειδούς μπορεί να γίνει με συνδυασμό και αιματολογικών εξετάσεων (προσδιορισμός ορμονών Τ3, Τ4 και TSH) και απεικονιστικών εξετάσεων (υπερηχογράφημα ή/και σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς).

Απαιτούνται και οι δύο τύποι εξετάσεων, διότι, από τη μεν εξέταση αίματος παίρνουμε πληροφορίες για τη λειτουργία του αδένα, από τον δε απαραίτητο απεικονιστικό έλεγχο φαίνεται η μορφολογία του θυρεοειδούς αδένα. Πολλοί ασθενείς, για παράδειγμα, με κατ’ επανάληψη φυσιολογικές ορμονολογικές εξετάσεις αίματος, πραγματοποιούν για πρώτη τους φορά υπερηχογράφημα, το οποίο –προς έκπληξή τους- αναδεικνύει κάποια σημαντική βλάβη.

Οι όζοι είναι ογκίδια που αναπτύσσονται στο θυρεοειδή, με άγνωστο τις περισσότερες φορές αίτιο για τη δημιουργία τους. Θα μπορούσαμε απλοϊκά να παρομοιάσουμε την εικόνα των μικρών όζων, όπως αυτή των φουντουκιών, εντός μίας σοκολάτας φουντουκιού. Μπορεί να υπάρχουν ένας ή περισσότεροι όζοι, μικροί ή ευμεγέθεις, συχνά δεν είναι ορατοί και αντιληπτοί με την κλινική ψηλάφηση και συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία με κάποιο υπερηχογράφημα. Η παρουσία της οζώδους βλάβης, τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται με φυσιολογική εξέταση ορμονών στο αίμα.

Η βιοψία με βελόνη (FNA) είναι μία τεχνική που περιγράφηκε αρχικά στη Σουηδία, πριν μισό περίπου αιώνα, για την εκτίμηση διογκώσεων του θυρεοειδούς αδένα. Βασίζεται στην αναρρόφηση κυττάρων του θυρεοειδούς διά βελόνης, με ή χωρίς τοπική αναισθησία, και περεταίρω εξέτασή τους στο μικροσκόπιο.

Τα ευρήματα της εξέτασης μπορούν να χαρακτηρισθούν ως καλοήθη, κακοήθη, ύποπτα για κακοήθεια ή ανεπαρκή για να τεθεί διάγνωση.

Η FNA (βιοψία με βελόνη) είναι μία συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος στη διερεύνηση των όζων του θυρεοειδούς, προσφέρει σημαντικές πληροφορίες, ωστόσο η πληροφορία για το αν πρόκειται για καλοήθη όζο ή καρκίνο βασίζεται στην εξέταση ενός πολύ μικρού δείγματος κυττάρων και δεν μπορεί να μας προσφέρει τη βεβαιότητα ότι και τα γειτονικά κύτταρα δεν είναι καρκίνος.

Ένας όζος, για παράδειγμα, άνω των 10 χιλιοστών εμπεριέχει εκατοντάδες εκατομμύρια κύτταρα. Εάν απλά τον παρακολουθεί κανείς ή λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, χωρίς να επιτυγχάνει ουσιαστική μείωση των διαστάσεων αυτής της βλάβης, η οποία μπορεί να φέρει κάποια ύποπτα χαρακτηριστικά, τότε πρέπει να συζητείται το ενδεχόμενο της εγχείρησης. Η παραμονή εντός του οργανισμού μιας παθολογικής εστίας (όζος που, ίσως, παρά την αγωγή, δεν έχει μειωθεί σημαντικά ή εξαφανισθεί) επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την μετάλλαξη σε καρκίνο.

Το μέγεθος ενός όζου δεν αποτελεί καθοριστικό κριτήριο για την πρόγνωση κακοήθειας. Κάποια υπερηχογραφικά χαρακτηριστικά του, όπως π.χ οι αποτιτανώσεις, τα όρια, η αγγείωση και εν γένει η μορφολογία ενός όζου, μπορεί να θέτουν υποψία νεοπλασίας. Υπάρχουν αρκετοί ασθενείς που αποφάσισαν το χειρουργείο λόγω ενός ευμεγέθους (π.χ 2,5 εκ) όζου και τελικά η βιοψία ‘αθώωσε’ τον μεγάλο όζο, αλλά βρήκε πολλαπλές καρκινικές εστίες σε άλλους, φαινομενικά ασήμαντους, ολίγων χιλιοστών, όζους.

Οι παρακεντήσεις αναρροφούν μικρό αριθμό κυττάρων, από συγκεκριμένα σημεία των όζων και συνήθως παρακεντούνται οι μεγαλύτεροι όζοι, επειδή αυτό διευκολύνει τον εκτελούντα την εξέταση.

Πολύ συχνά όμως, ασθενείς με μία ή πολλές προεγχειρητικές ‘καθαρές’ βιοψίες δια βελόνης, έχουν τελικά, μετά το χειρουργείο, θετική για καρκίνο βιοψία. Αυτό εξηγείται από το ότι η βελόνη των παρακεντήσεων βρέθηκε ελάχιστα μόλις χιλιοστά δίπλα από την καρκινική εστία και διέλαθε η σωστή διάγνωση.

Επομένως, το αποτέλεσμα της FNA έχει μόνο ενδεικτική και όχι αποδεικτική αξία. Τη ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι δεν υπάρχει ή υπάρχει καρκίνος την παρέχει μόνο η βιοψία του θυρεοειδούς που έχει αφαιρεθεί κι εξετασθεί.

Το σύμπτωμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την πάθηση. Το γεγονός ότι εμείς υποκειμενικά δε νιώθουμε στην παρούσα φάση κάποιο ενόχλημα, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πάθηση, από την οποία, αντικειμενικά και αποδεδειγμένα, μπορεί να πάσχουμε και η οποία διαρκώς επιδεινώνεται.

Η ιδιαιτερότητα μάλιστα των παθήσεων θυρεοειδούς είναι ότι, όταν πια αρχίσουν να προκαλούν συμπτώματα, τότε η καταστροφή του αδένα έχει ήδη προχωρήσει. Ο καρκίνος θυρεοειδούς δεν προκαλεί απολύτως κανένα σύμπτωμα, έως να εξελιχθεί αρκετά, ώστε να γίνουν αντιληπτές πλέον οι λεμφαδενικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις.

Λόγω της συχνά ασυμπτωματικής και ύπουλης διαδρομής των παθήσεων του θυρεοειδούς, όσο πιο έγκαιρα απομακρύνει κανείς έναν βεβλημένο θυρεοειδή αδένα από τον οργανισμό του, τόσο καλύτερα. Η επιμονή της παρουσίας ενός ευμεγέθους όζου στο θυρεοειδή παρά τη φαρμακευτική αγωγή, επιτρέπει την πιθανότητα μετάλλαξης, μιας ομάδας κυττάρων, σε κακοήθεια, χωρίς απολύτως κανένα προειδοποιητικό σημείο.

Συμβαίνει ορισμένες φορές, η ιστολογική έκθεση (βιοψία μετά το χειρουργείο) να περιγράφει διάσπαση από τον καρκίνο της κάψας (περιβλήματος) του θυρεοειδούς αδένα, εκτεινόμενο στους λεμφαδένες. Τούτο μπορεί να συμβαίνει, παρά τη διαφορετική πληροφορία του συνήθους υπερηχογραφήματος. Και τότε έχουμε συχνά απέναντί μας στο ιατρείο «απαρηγόρητους» ασθενείς που τα βάζουν με τον εαυτό τους για την επιζήμια καθυστέρηση της επέμβασης.

Χειρουργική επέμβαση χρειάζεται, όταν αποτύχει η φαρμακευτική αγωγή, σε εύλογο χρονικό διάστημα, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (λειτουργικό, μορφολογικό ή συνδυασμό τους) ή όταν κριθεί εξαρχής η αναποτελεσματικότητά της, όταν υπάρχουν ή επίκειται να υπάρχουν πιεστικά φαινόμενα στα παρακείμενα ανατομικά στοιχεία (οισοφάγος, τραχεία, λαρυγγικά νεύρα) και -ειδικά στις μέρες μας- όταν υπάρχει υποψία κακοήθειας, κάτι ιδιαίτερα συχνό δυστυχώς τα τελευταία χρόνια.

Υπάρχουν διεθνείς οδηγίες (guidelines) σχετικά με την ένδειξη αφαίρεσης του θυρεοειδούς αδένα. Με βάση αυτές τις οδηγίες, αλλά και με βάση το ιστορικό του ασθενούς και το κλινικό κριτήριο του Ενδοκρινολόγου εξατομικευμένα για το κάθε περιστατικό, αποφασίζεται μία επέμβαση.

Όπως σε πολλές περιπτώσεις, στην Ιατρική Επιστήμη, υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στη διάγνωση και θεραπεία. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να γίνεται εκτενής συζήτηση, μεταξύ ιατρού και ασθενούς, για το ποια είναι η ιδανικότερη θεραπευτική προσέγγιση. Θα πρέπει να αναλύονται από το Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων τα υπέρ και τα κατά της συντηρητικής και της χειρουργικής αντιμετώπισης.

Από την καθημερινή λειτουργία Ιατρείου Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων, διαπιστώνεται, κάποιες φορές, μία απώλεια πολύτιμου χρόνου για τον ασθενή, μέχρι να χειρουργηθεί. Κάποιες φορές ένας αδιάγνωστος καρκίνος έχει ήδη φθάσει στην άκρη του θυρεοειδούς, διασπώντας την κάψα του, έτοιμος να διηθήσει τους λεμφαδένες.

Η διστακτικότητα του ασθενούς να χειρουργηθεί, η αναζήτηση της γνώμης πολλών ιατρών μέχρι να «μας πουν αυτό που θα θέλαμε να ακούσουμε, δηλαδή: Μη χειρουργείσαι» καθώς και η επιμονή σε μία αναποτελεσματική φαρμακευτική αγωγή, πέρα από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, είναι οι συνηθέστερες αιτίες καθυστέρησης της χειρουργικής θεραπείας, με συχνά δυσμενείς συνέπειες για τον ασθενή.

Αρχικά με τον ιατρό Ενδοκρινολόγο, αλλά και με τον Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων, ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος να ενημερώσει σχετικά με ενδεχόμενα χειρουργικά ρίσκα.

Μία απλή συνάντηση και ιατρική συμβουλευτική, σε ένα χειρουργικό Ιατρείο, με βάση τα προσωπικά κλινικοεργαστηριακά δεδομένα του ασθενούς, δεν σημαίνει πως οδηγεί απαραίτητα σε χειρουργείο.

Συνήθως στις μέρες μας πραγματοποιείται η ‘Ολική Θυρεοειδεκτομή’. Παλαιότερα η Ιατρική επιστήμη πρέσβευε ότι αρκεί να αφαιρεθεί μόνο το τμήμα του αδένα που φέρει τον όζο. Συχνά όμως, με αυτή την πρακτική, ο ασθενής επαναχειρουργείται, είτε επειδή η βιοψία του έδειξε καρκίνο, είτε επειδή επανεμφάνισε όζους στο τμήμα του θυρεοειδούς που παρέμεινε εντός.

Στην εποχή μας επανέρχεται η σύσταση για ‘Τμηματική’ Θυρεοειδεκτομή‘, που θεωρείται επαρκής σε ορισμένες περιπτώσεις.

Αξιολογώντας τα δεδομένα του κάθε ασθενούς, λαμβάνοντας υπόψη τη θέση του θεράποντος Ιατρού Ενδοκρινολόγου, πραγματοποιείται μία συζήτηση με τον ασθενή για τα υπέρ και κατά της κάθε θεραπευτικής επιλογής και αποφασίζεται ο ενδεδειγμένος τύπος επέμβασης.

Η θυρεοειδεκτομή είναι μία χειρουργική επέμβαση μέσης βαρύτητας η οποία πραγματοποιείται με ασφάλεια στις μέρες μας. Η ιατρική βιβλιογραφία αναφέρει, όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση, πιθανές επιπλοκές σχετικά με την αναπνοή, την ομιλία, την ανάγκη λήψης χαπιών ασβεστίου, την μετεγχειρητική αιμορραγία, λοίμωξη κλπ., τα οποία μπορείτε να συζητήσετε με τον ιατρό. Οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό.

Έχει αποδειχθεί διεθνώς, ότι η πραγματοποίηση μιας επέμβασης από Εξειδικευμένο Χειρουργό στη Χειρουργική των Ενδοκρινών Αδένων, σε Κέντρο που παρέχει σύγχρονη υποδομή, ελαχιστοποιεί το ενδεχόμενο οποιασδήποτε επιπλοκής.

Η διάρκεια είναι 1-1½ ώρα. Το πρόγραμμα χειρουργείου διαμορφώνεται έτσι ώστε να επιτρέπεται, για κάθε ασθενή εξατομικευμένα, να πραγματοποιηθεί μία άρτια, ασφαλής, ριζική και αποτελεσματική χειρουργική επέμβαση, χωρίς πίεση χρόνου.

Μία επέμβαση θυρεοειδούς ιστορικά ανήκει, μεταξύ πολλών άλλων, στην ευρεία γκάμα επεμβάσεων, ενός Γενικού Χειρουργού. Η ιδιαιτερότητα αυτής της “λεπτής επέμβασης” στο λαιμό και οι σοβαρότατες δυνητικά επιπλοκές της, απαιτούν τον Εξειδικευμένο Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων.

Ένας ιδιαίτερα περιορισμένος αριθμός χειρουργών έχει εξειδικευθεί στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο και η πραγματοποίηση μίας επέμβασης από εκείνους, φέρει βέλτιστο αποτέλεσμα, εκμηδενίζοντας πρακτικά την πιθανότητα επιπλοκών.

Γενική αναισθησία. Οι Έλληνες ασθενείς –σε πλήρη αντίθεση με ότι συμβαίνει στο εξωτερικό- έχουν μία αδικαιολόγητη φοβία απέναντι στη διαδικασία της αναισθησίας. Η επιστήμη της Αναισθησιολογίας σήμερα έχει πραγματοποιήσει αλματώδεις εξελίξεις, που με τη βοήθεια εξελιγμένων ηλεκτρονικών υπολογιστών, έχει σε απόλυτο λεπτομερή έλεγχο όλες τις ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού, παρέχοντας ύψιστη ασφάλεια για τον ασθενή.

Ο κύριος Καρβούνης έχει ενσωματώσει στην ομάδα του Ιατρούς Αναισθησιολόγους με μεγάλη εμπειρία και επιστημονικό ενδιαφέρον στις χειρουργικές επεμβάσεις ενδοκρινών αδένων.

Ειδική επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον κύριο Καρβούνη, δημιουργήθηκε με σκοπό να παρέχει υψηλό επίπεδο ασφαλείας, στην παροχή ιατρικών και χειρουργικών υπηρεσιών. Η ομάδα πλαισιώνεται από άρτια εκπαιδευμένους συνεργάτες, λειτουργεί πρωτοπόρα στην Ελλάδα, με στόχο την επιστημονική αναβάθμιση της Χειρουργικής του θυρεοειδούς.

Εξαίρετοι Ιατροί Αναισθησιολόγοι, Επιμελητές-επιστημονικοί συνεργάτες Χειρουργοί, Παθολογοανατόμοι, Κυτταρολόγοι, Ακτινολόγοι, ΩΡΛ, Θώρακο/Άγγειο/Νεύροχειρουργοί, Πυρηνικοί Ιατροί, Παθολόγοι και Ενδοκρινολόγοι, αποτελούν υπερήφανα την μεγάλη μας ιατρική οικογένεια.

Διαθέτοντας την τεχνογνωσία και το επιστημονικό κύρος, υπάρχει το έμψυχο δυναμικό, ικανό για την αξιοποίηση των τελευταίων εξελίξεων της Χειρουργικής, φροντίζοντας την υγεία σας με τον καλύτερο τρόπο.

Η εγχείρηση θυρεοειδούς πραγματοποιείται σήμερα, γύρω μας, με ποικίλους τρόπους. Συναντά κανείς (δυστυχώς πολύ συχνά) την παραδοσιακή χειρουργική τεχνική με τις μεγάλες τομές, τα σωληνάκια, την μακρά ανάρρωση. Επίσης ακούει κανείς για πολύ νέες τεχνικές, με σημαντικούς περιορισμούς στις ενδείξεις τους, μη δοκιμασμένες και μη καταξιωμένες σε βάθος χρόνου, οι οποίες δεν έχουν γίνει ευρέως αποδεκτές από την επιστημονική κοινότητα. (διατηρούνται σημαντικές επιφυλάξεις και προβάλλονται αντιγνωμίες)

Ο Χειρουργός κύριος Καρβούνης εφαρμόζει την ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή (minimal invasive surgery), που πρόκειται για τη σύγχρονη και πρωτοποριακή τεχνική που εφαρμόζεται με απόλυτη επιτυχία διεθνώς σε εξειδικευμένα κέντρα ενδοκρινικής χειρουργικής.

Αντί για το παραδοσιακό νυστέρι και ψαλίδι, η διατομή, η αποκόλληση του θυρεοειδούς αδένα και ταυτόχρονα η αιμόσταση, γίνονται με ραδιοσυχνότητες (radiofrequency) και υπερηχητικές ακτίνες (Ultracision). Πρόκειται για ειδικά, μοντέρνα χειρουργικά εργαλεία, που παρέχουν μέγιστη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα, μη προκαλώντας κάκωση των ιστών και κατ΄ επέκταση μετεγχειρητικό άλγος για τον ασθενή, όπως συμβαίνει με την παραδοσιακή χειρουργική.

Επίσης, η διασφάλιση της ομιλίας του ασθενούς επιτυγχάνεται με τη χρήση νευροδιεγέρτη (neuromonitoring). Είναι η πλέον επαναστατική και εντυπωσιακά χρήσιμη τεχνική, που προειδοποιεί το Χειρουργό και προστατεύει, με υψηλό βαθμό ασφάλειας, τον ασθενή από προβλήματα με τις φωνητικές χορδές.

Δεύτερη επιβεβαίωση της ακεραιότητας φωνητικών χορδών επιτυγχάνεται με βιντεοσκοπικό monitoring (Video-laryngoscopy) κατά την αποσωλήνωση και αφύπνιση του ασθενούς.

Ειδική λεπτομερής εγχειρητική παρασκευή, κάποιες φορές με προσπάθεια σήμανσής τους, στοχεύει στον έλεγχο και τη διαφύλαξη των γειτονικών παραθυρεοειδών αδένων.

Ενδελεχής προεγχειρητική υπερηχογραφική χαρτογράφηση του τραχήλου, με συχνά απεικονιστικό επανέλεγχο, στη χειρουργική αίθουσα, (portable sonography), δίνει τις πληροφορίες για έναν πιο πλήρη, επιτυχή λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου, σε περίπτωση κακοήθειας.

Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, έχουν περιγραφεί πάρα πολλές χειρουργικές τεχνικές, με σκοπό την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.

Η επιθυμητή, ιδανική χειρουργική προσέγγιση είναι εκείνη που ελαχιστοποιεί, κατά το δυνατόν, την οπή εξόδου του αδένα (τομή), είναι λιγότερο αιματηρή μην απαιτώντας συχνά σωλήνα παροχέτευσης, έχει τον μικρότερο κίνδυνο τραυματισμού γειτονικών στο θυρεοειδή στοιχείων, δίνει άμεση πρόσβαση στον χειρουργό σε έκτακτη κατάσταση (πχ σε αθρόα απειλητική αιμορραγία), δίνει τη δυνατότητα σωστού ριζικού καθαρισμού του αδένα και των μεταστατικών λεμφαδένων, προκαλεί την ελάχιστη δυνατή ενόχληση/πόνο μετεγχειρητικά, εξασφαλίζει ομαλή και σύντομη ανάρρωση και έχει προσιτό κόστος.

Ο ασθενής οφείλει να ενημερώνεται από τον ιατρό του, για την εγχειρητική τεχνική. Ωστόσο, επισημαίνεται απλά, ότι πολλές τεχνικές, όσο ‘δελεαστικές’ προβάλλονται στα ιατρικά συνέδρια και σε διαδυκτιακές καταχωρήσεις, φέρουν σημαντικά μειονεκτήματα, τα οποία έχουν κάνει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα χειρουργών ενδοκρινών αδένων, στη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της, να μην τις υιοθετούν, στην τρέχουσα ιατρική πράξη.

Την άνοιξη του 2018, ο κος Καρβούνης μετέβη στην Ακαδημία Ιατρικών Ερευνών της Σιγκαπούρης, όπου εκπαιδεύτηκε στην πρωτοπόρο τεχνική δια του στόματος αφαίρεσης θυρεοειδούς με χρήση βιντεοκάμερας. Όντας η μοναδική ελληνική συμμετοχή στο διεθνές αυτό workshop, ανάμεσα σε κορυφαίους χειρουργούς ενδοκρινών αδένων και από τις πέντε ηπείρους, εκπαιδεύτηκε στην εφαρμογή την ανωτέρω μεθόδου, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κριτήρια.

Καθημερινά, ο Χειρουργός κος Καρβούνης παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις της χειρουργικής θυρεοειδούς, καθώς και τη διεθνή βιβλιογραφία, θέτει στις προτεραιότητές του την εφαρμογή σύγχρονης, μικροεπεμβατικής, ασφαλούς, ανεπίπλεκτης, ριζικότατης, πρακτικά αναίμακτης κι αισθητικά αρτιότερης επέμβασης για τους ασθενείς του.

Σε κάποιες σχετικά σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη για επανεγχείρηση στο θυρεοειδή. Αυτό συνήθως συμβαίνει για να αφαιρεθεί τμήμα θυρεοειδούς αδένα που δεν αφαιρέθηκε στο πρώτο χειρουργείο, συχνά από μη ειδικό χειρουργό. Επίσης, μπορεί να απαιτείται επανεγχείρηση σε υποτροπή (επανεμφάνιση) της νόσου για καθαρισμό λεμφαδένων.

Μία επανεχείρηση θυρεοειδούς είναι ένα ιδιαιτέρως απαιτητικό χειρουργείο, που ιδανικά θα πρέπει να εκτελείται από εξειδικευμένο χειρουργό. Στο Κέντρο Αριστείας Χειρουργικής Θυρεοειδούς έχουμε την ξεχωριστή ικανοποίηση να προσφέρουμε χειρουργική λύση αναλαμβάνοντας με επιτυχία πολλές τέτοιες δύσκολες τεχνικά επανεπεμβάσεις ασθενών, ετησίως, από όλη τη χώρα.

Μία ημέρα. Ο ασθενής έρχεται από το σπίτι του, το πρωί, στην Κλινική, γίνεται η επέμβαση, το μεσημέρι αφαιρείται ο ορρός. Άμεσα μετά το χειρουργείο ομιλεί, κινητοποιείται και σιτίζεται το μεσημέρι. Μη έχοντας ορρό ή άλλο σωληνάκι στο λαιμό, κινείται ελεύθερα, παραμένει στην Κλινική το βράδυ και εξέρχεται το πρωί της επόμενης ημέρας.

Ο ασθενής αρχίζει να σιτίζεται περί τις 3 ώρες μετά το χειρουργείο. Η δίαιτά του μπορεί να είναι ελεύθερη, ωστόσο κάποιοι ασθενείς προτιμούν σχετικά μαλακές τροφές το πρώτο 24ωρο. Ακολούθως ελεύθερη δίαιτα.

Ασφαλώς. Αμέσως μετά το τέλος της επέμβασης ο ασθενής ομιλεί κανονικά.

Όχι, δεν χρειάζεται αίμα. Δε ζητείται αιμοδότης.

Όχι, με τη συγκεκριμένη χειρουργική τεχνική, στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών, δεν τοποθετούμε σωλήνα παροχέτευσης.

Η ανατομική θέση των λαρυγγικών νεύρων που είναι υπεύθυνα για τις φωνητικές χορδές, βρίσκεται γειτονικά προς το θυρεοειδή αδένα. Ανάλογα και με τη φύση του προβλήματος του κάθε ασθενούς, υπάρχει διαφορετικός βαθμός δυσκολίας και επικινδυνότητας για τη λειτουργία των φωνητικών χορδών. Η πραγματοποίηση της επέμβασης από έμπειρα χέρια εξειδικευμένου Χειρουργού και η χρησιμοποίηση πλέον σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού, ελαχιστοποιεί οποιαδήποτε πιθανότητα διαταραχής στην ομιλία.

Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4 μικροί αδένες, μεγέθους φακής, που γειτονεύουν ανατομικά με το θυρεοειδή. Η λειτουργία τους σχετίζεται με τον μεταβολισμό του ασβεστίου στον οργανισμό μας. Με βάση πάντα τη φύση του προβλήματος του κάθε ασθενούς, είναι μία πολύ προσεκτική και λεπτομερειακή διεργασία για τον Χειρουργό, η αναγνώριση και διατήρηση των παραθυρεοειδών αδένων. Η εξειδικευμένη χειρουργική τεχνική που εφαρμόζει ο Χειρουργός, σε συνδυασμό με σύγχρονη τεχνολογική υποστήριξη, συντελεί στο να μην επηρεασθεί η ισορροπία του ασβεστίου.

Πρωτίστως η εξειδίκευση και η εμπειρία του Χειρουργού Ενδοκρινών Αδένων έχει καθοριστική σημασία. Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι μικροσκοπικά όργανα, τα οποία έχουν παρόμοιο χρώμα με τους γειτονικούς ιστούς (λίπος, λεμφαδένες), ενσωματώνονται συχνά στους γύρω ιστούς ή και στον θυρεοειδή και δεν έχουν πάντα σταθερή θέση στην ανατομία τραχήλου (λαιμού). Άρα, αποτελεί διαρκής πρόκληση και ‘παγίδα’ για τον χειρουργό η αναζήτηση και η διαφύλαξή τους.

Η μέθοδος διεγχειρητικής απεικόνισης του παραθυρεοειδικού ιστού με την τεχνική του αυτοφθορισμού, στο φάσμα της υπέρυθρης ακτινοβολίας, υποβοηθά στην απεικόνιση των παραθυρεοειδών στο χειρουργικό πεδίο. Επιπρόσθετα, η διεγχειρητική αγγειογραφία με πράσινη Ινδοκυανίνη (ICG) συμβάλει στην ανίχνευση των λειτουργικών παραθυρεοειδών, με σύγχρονες κάμερες φθορισμού.

Όχι, με τη συγκεκριμένη χειρουργική τεχνική, δεν υπάρχει πόνος. Άλλωστε δεν συνταγογραφούμε καν παυσίπονα κατά το εξιτήριο του ασθενούς.

Εφαρμόζεται πλαστική αποκατάσταση στο τέλος του χειρουργείου. Δεν υπάρχουν ράμματα. Δεν αφαιρείται κάτι. Η εντυπωσιακά μικρή τομή πραγματοποιείται επί της φυσικής δερματικής πτυχής (εκεί που από μόνο του πτυχώνεται το δέρμα) με αποτέλεσμα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Ο κύριος Καρβούνης έχει αναπτύξει ιδιαίτερα αυτή την τεχνική, ενώ συστήνει επιπλέον ειδικά καλλυντικά σκευάσματα, που επιταχύνουν την ανάπλαση των κυττάρων και χαρίζουν όμορφο και χωρίς ουλές δέρμα.

Συχνή είναι η διήγηση ασθενών μας, που λίγες μόλις ημέρες μετά το χειρουργείο, δέχονται την ερώτηση από ανυποψίαστους φίλους τους «Που γρατσουνίσθηκες», αντί του «που χειρουργήθηκες», λόγω της μικροσκοπικής, ανεπαίσθητης ουλής!

Εβδομάδες ή μήνες δε μετά το χειρουργείο, χρειάζεται συχνά να επιμείνει πολύ ο ασθενής μας ότι όντως χειρουργήθηκε, ώστε να πείσει το συνομιλητή του που δεν βλέπει κάποια ουλή.

Όποτε εσείς το θελήσετε. Η ανάρρωση είναι ταχύτατη και δεν υπάρχει πόνος. Πολλοί εκ των ασθενών μας επιστρέφουν στη δουλειά τους, την επομένη ημέρα του εξιτηρίου. Ανάλογα με τη φύση της εργασίας, κάποιοι επιθυμούν αναρρωτική άδεια. Στην τελευταία περίπτωση, ο ιατρός σε συνεννόηση με τον ασθενή, καθορίζουν από κοινού, την επιθυμητή διάρκεια της αδείας.

Όχι. Η επέμβαση ολικής θυρεοειδεκτομής στοχεύει στο να απομακρυνθεί ολόκληρος ο θυρεοειδής αδένας. Συνεπώς δεν επανεμφανίζεται.

Στην περίπτωση κακοήθειας, ο ασθενής παρακολουθείται για το σπάνιο ενδεχόμενο της εμφάνισης στο μέλλον μιας υποτροπής/μετάστασης.

Η ριζικότητα της εγχείρησης είναι βασικό χαρακτηριστικό της επιτυχημένης χειρουργικής για τον Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων.

Η χειρουργική μας ομάδα, υπό τη Διεύθυνση του κου Καρβούνη, πρεσβεύει, ότι ένας ριζικός καθαρισμός αποτελεί πρόκληση επιβεβαίωσης για τον Χειρουργό, που ασκεί με μεράκι τη Χειρουργική του θυρεοειδούς.

Ο καρκίνος θυρεοειδούς είναι από τους ‘καλύτερους καρκίνους’ του ανθρώπινου οργανισμού. Ο συνηθέστερος τύπος του (θηλώδες Ca) έχει σε υψηλό ποσοστό άριστη πρόγνωση. Οι περισσότεροι εκ των ασθενών με αυτόν τον τύπο θυρεοειδικού καρκίνου, θα ζήσουν μέχρι τα βαθειά γεράματα, αρκεί να το έχουν έγκαιρα απομακρύνει από τον οργανισμό τους.

Στην περίπτωση θετικής βιοψίας για καρκίνο μετά θυρεοειδεκτομή, ανάλογα με τα λεπτομερή στοιχεία της ιστολογικής εξέτασης, αποφασίζεται από τον Ενδοκρινολόγο σας η θεραπευτική εφαρμογή Ιωδίου ή όχι.

Μη έχοντας σχέση με την κλασική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία που εφαρμόζονται σε άλλες μορφές καρκίνου, στην κακοήθεια θυρεοειδούς αρκεί η λήψη χαπιού ραδιενεργού ιωδίου και κάποιες σπινθηρογραφικές μετρήσεις από τον Πυρηνικό Ιατρό. Συστήνεται συνήθως, η αποφυγή επαφής με μωρά και εγκύους, για λίγες ημέρες.

Ο ασθενής δεν υπάρχει λόγος να αγωνιά (προκαταβολικά) για τη λήψη Ιωδίου. Αυτό είναι μία διαδικασία που ίσως να χρειασθεί κάποιες εβδομάδες μετά το χειρουργείο, ίσως όχι. Η απόφαση θα ληφθεί αποκλειστικά έχοντας μπροστά μας το τελικό πόρισμα της βιοψίας.

Μία έγκαιρη, ασφαλής και ριζική χειρουργική επέμβαση είναι το σημαντικότερο και πρωταρχικό βήμα στη θεραπευτική προσέγγιση μίας κακοήθειας στο θυρεοειδή.

Όχι. Έχοντας χειρουργικά απομακρυνθεί από τον οργανισμό σας ο θυρεοειδής αδένας που είχε βλάβες, θα λάβετε αγωγή υποκατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι ο Ενδοκρινολόγος σας, θα χορηγήσει την απαιτούμενη δόση ορμόνης για τον οργανισμό σας. Πολύ σύντομα, μέσα από αναγκαίες ρυθμίσεις του δοσολογικού σχήματος, θα είσαστε ευθυρεοειδική/κός. Αυτό μεταφράζεται σε μία απόλυτα εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού σας, για τον οποίο δεν υπάρχει ανάγκη αλλαγής μεταβολισμού και συνεπώς αύξησης του βάρους.

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποβληθεί σε εγχείρηση θυρεοειδεκτομής και λαμβάνουν μετεγχειρητικά ένα χάπι θυροξίνης ημερησίως. Αυτό ρυθμίζει απόλυτα σωστά τον οργανισμό, έχοντας μία απόλυτα φυσιολογική ζωή. Η ύπαρξη ενός πάσχοντος θυρεοειδούς, που άλλη ποσότητα ορμόνης θα παρήγαγε το φυσιολογικό τμήμα του αδένα, άλλη ποσότητα ορμόνης θα παρήγαγε η περιοχή της βλάβης του αδένα και άλλη ενδεχομένως ποσότητα θα χορηγούσε με τη μορφή χαπιού ο Ενδοκρινολόγος σας, είναι μία ευαίσθητη ισορροπία που εύκολα διαταράσσεται, ενώ η χειρουργική αφαίρεση του αδένα δίνει την οριστική λύση.

Αντιθέτως, η ορμονική ισορροπία που επιτυγχάνεται με την απόλυτα ελεγχόμενη δόση ορμόνης σε μορφή χαπιού, που δίδεται μετά το χειρουργείο, εξασφαλίζει έναν ομαλό εμμηνορρυσιακό κύκλο.

Επίσης, συχνά, παραπέμπονται στον Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων κο Καρβούνη, για αφαίρεση πάσχοντος υπερλειτουργούντος θυρεοειδούς προ της εγκυμοσύνης, κυρίες οι οποίες προγραμματίζουν να τεκνοποιήσουν είτε φυσιολογικά, είτε με τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Πολλές μάλιστα φορές, η ιατρική μας ομάδα είχε μελλοντικά την ευχάριστη πληροφόρηση επιτυχούς τεκνοποίησης της ασθενούς μας!

Η διαδικασία έχει εξαιρετικά απλοποιηθεί, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή ταλαιπωρία για τον ασθενή. Είναι για όλους τους συνεργάτες μας, μία διαδικασία ρουτίνας, η οποία, σε φιλικό περιβάλλον, έχει στόχο την επιστημονικά άρτια και υπεύθυνη προσέγγιση του κάθε ασθενούς ως ξεχωριστή περίπτωση.

Πραγματοποιείται μία αρχική χειρουργική εκτίμηση, στο χώρο του Ιατρείου ή αναλυτική τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ιατρό κι ενδεχόμενος έλεγχος των απεσταλμένων εξετάσεων με τηλεομοιότυπο (Fax) ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (Email). Έπεται η επέμβαση με νοσηλεία συνήθως λιγότερη των 24 ωρών και ακολουθεί προαιρετικά, μετά μία εβδομάδα, μία μετεγχειρητική επανεκτίμηση στο χώρο του Ιατρείου ή της Κλινικής.